کلمات کلیدی: ریسین، الگوتیفین ریسینوس کامیونیس، کرچک، پادتن، مونوکلونی، تهدید بیولوژیکی الکتروکمیلیومینسنس.

1- مقدمه

تشخیص سم هایی که به طور طبیعی وجود دارند و اثبات روش های آزمایشی در بافت های غذایی به منظور حمایت مصرف کنندگان از آلوده سازی اتفاقی و عمدی غذاها مورد نیاز است. ریسین یک پروتئین بسیار سمی است که در دانه های (دانه گیاهی) گیاه کرچک، ریسینوس کامیونیس Ricinus Communis یافت می شود و شامل دو زنجیره از حدود kDa32، متصل به یک پیوند منفرد دیسولفید می باشد (مراجعه شود به مرورهای [2و1]). اگرچه گمان نمی شود ریسین به طور طبیعی مواد غذایی را آلوده کند، نگرانی هایی در مورد آلودگی احتمالی ذخیره مواد غذایی با ریسین در نتیجه عمل تهدید بیولوژیکی وجود دارد [3]. در واقع ریسین در گذشته به صورت مغرضانه مورد استفاده قرار می گرفته است و در چند مکان به سبب اقدامات جنایتکارانه آشکار یافت شده است، به عنوان مثال [4]. به این دلایل، برخورداری از شیوه های حساس برای تشخیص ریسین و ترکیبات شاخص مرتبط با فرآورده های ریسین خام دارای اهمیت می باشد.

اگرچه نمونه های حیوانی، برای اندازه گیری سم هایی که از طریق روده با آن مواجه می شویم [5]، بویژه سم های ناخالص در بافت های غذایی پیچیده، شیوه های انکارناپذیری می باشند، آزمایشهای ایمنی سازی شیمیایی برای آلودگی های ساختاری و سنجش های مبتنی بر مکانیسم برای فعالیت نیز می تواند داده های تحلیلی اساسی را برای تضمین سلامت غذایی فراهم کند، به عنوان مثال، [7و6]. تعدادی سنجش آزمایشگاهی برای ریسین ایجاد شد که شامل سنجش های ایمنی سازی [11-8]، سنجش های فعالیت [12و6]، وسایل ایمنی بخشی رنگ نگاری [13]، و دیگر فناوری های ترتیب و حس گر [16-14] می باشد. علاوه بر این، سنجش هایی که ترکیبات یافته شده در فرآورده های خام سم، از قبیل DNA کَرچک [18و17] و ریسین آلکالوئید [19] را اندازه گیری می کنند، شیوه های بیشتری از تشخیص و ویژگی استدلالی را عرضه می کنند. همچنین فناوری ایمنی سازی شیمیایی با توانایی تقویت فوق العاده PCR ترکیب شد تا سنجش ایمنی سازی PCR فوق العاده حساسی را برای ریسین ایجاد کند [7].

تشخیص الکتروکمیلیومینسنس [ECL] یک فناوری نویدبخش است که چرخه های تحریک چندگانه را مورد استفاده قرار می دهد تا سیگنالهای درخشان را تقویت کرده و حساسیت را افزایش دهد. مکانیسم تحریک و طول موج انتشار نسبتاً طولانی (nm620) به صورت بالقوه در برابر تأثیرات بافتی مقاومت ایجاد می کند. یک شیوه میکروپلیت (ظرف کوچک) ECL برای اندازه گیری زنجیره B ریسین بوسیله گوگلیلمو-ویرت و تولیو شرح داده شده است [20]. گاربر و اُ: برایان [21] نیز شیوه ایمونوسورنبت را برای تشخیص مولکول ریسین در انواع نوشیدنی ها، با استفاده از پادتنهای مونوکلونال و پلی کلونال شرح داده اند. چو و دیگران [22] از فناوری ECL در یک طرح صفحه ای برای سنجش فعالیت ریسین در انواع بافتهای غذاهای مایع استفاده کردند. با این حال، بافتهای جامد چربی دار مانند گوشت چرخ کرده هنوز چالش انگیز می باشند. علاوه بر این، «تأثیر قلابی» در منحنی واکنش. دوز، تجزیه برخی از نمونه ها را بسیار مشکل تر می کند، به صورتی که نیازمند چندین مایع رقیق شده برای اندازه گیری می شوند [23و21].

در این تحقیق، الکتروکمیلومینسنس به عنوان روش تشخیص ریسین در گوشت چرخ کرده، در مقایسه با سنجش ایمونوسورنبت پیوسته به آنزیم [ELISA] ارزیابی شد. صفحه های چندحفره ای ECL که بوسیله جذب سطحی با یک لیگاند تک (یک پادتن مونوکلونال موش) پوشانده شده بود استفاده شدند، که قابل قیاس با صفحه های 96 حفره ای ELISA می باشند، و دو طرح سنجش با یکدیگر مقایسه شدند.

منبع:

www.starters.blogfa.com