- مقاومت حرارتي اسپرها تابع عوامل مختلفي مانند گونه ميكروب، حرارت انكوباسيون ( اسپر ايجاد شده در حرارت بالا مقاوم تر است) سن – شرايط فرآيند حرارتي و غيره است.
همچنين زمان و درجه حرارت استريليزاسيون مواد غذايي تا حدي به تركيب آنها بستگي دارد مثلاً وجود قند در مواد غذايي مقاومت حراتي اسپرها را افزايش مي دهد و بنابراين براي استرايليزاسيون، حرارت بالاتر يا زمان طولاني تري لازم است، نشاسته و پروتئين هم داراي همين اثر هستند.
چربيها و روغنها حتي به مقدار بيشتر از پروتئينها و كربوهيدراتها در افزايش مقاومت حرارتي ميكروبها موثرند زيرا اگر اسپرها در داخل گلبولهاي چربي قرار گيرند. انتقال حرارت بوسيله بخار آب به آنها كمتر است و تقريباً شبيه حالتي است كه از حرارت خشك استفاده مي شود.
همچنين بعضي از مواد مغذي نظير كلسيم، آهن، منگنز، فسفر، مقاومت حرارتي اسپرها را افزايش مي دهند و به تجربه ثابت شده است كه اگر محيطي فاقد كلسيم باشد بسياري از ميكروبها قادر به ساختن اسپرهاي مقاوم در آن نخواهند بود زيرا در ساختمان اسپرها مقدار زيادي كلسيم وجود دارد. عده اي از ميكروبيولوژيستها ارتباط بين كلسيم و مقاومت حرارتي اسپرها را به صورت ميكروبها لازم است.
2 – اسيد دي ژي كولينيك براي تجمع كلسيم در اسپرها لازم است و عمل مقاومت حرارتي اسپرها مربوط به وجود كلسيم است.
3 – كلسيم و DPAهر دو براي مقاومت حرارتي اسپرها لازم هستند و ممكن است باندهاي مخصوصي بين كلسيم و DPA وپروتئين در اسپرها تشكيل شود و موجب مقاومت حراتي آنها گردد. فلزاتي از قبيل منگنز، روي، نيكل، كبالت و مس دو ظرفيتي مي توانند در فعل و انفعالات فوق جانشين كلسيم شوند. مقاومت حرارتي اسپرها تا حدي هم به PH بستگي دارد و معمولاً اسپرها در PH، 8-6 حداكثر مقاومت حرارتي خود را دارند.
+ نوشته شده توسط نارگل در سه شنبه سی ام فروردین ۱۳۹۰ و ساعت
|