عمده ترین
طعم مشخص شده در شیر طعم خوراک است . همۀ طعمهای خوراکی از طریق سیستم بدن
گاو بطور مستقیم به شیر منتقل می شوند. سیستم تنفسی و گوارشی گاو هر دو در
انتقال مواد طعم دار به شیر مؤثر می باشند و برخی خوراکها از طریق هر دو
سیستم در انتقال طعم و بو به شیر دخالت دارند.بطور کلی دو مسیر برای جذب
طعم و بوی خوراک ها به شیر وجود دارد که عبارتند از : الف ) استنشاقی :
دهان یا بینی ششها خون شیر ب )
خوردنی : دهان دستگاه گوارش شیربرخی خوراکها
مانند سیر و پیاز طعمهای فرّار را بعد از هضم جزئی در شکمبه منتشر می
کنند. خوشبختانه خون یک جریان دوطرفه برای انتقال طعمهای نامطلوب دارد.
یعنی زمانی که غلظت مواد طعم دار در شیر درون پستان بالاتر ازخون است مواد
طعم دار از خون به شیر منتقل می شود. اگر بعد از مصرف خوراک ، زمان کافی
اجازه داده شود مواد طعم دار از طریق خروج مقداری از مواد فرّاراز شش
ها و تا حدودی هم از طریق متابولیسم آنها از خون حذف می شوند.بو و مزۀ
سیلاژ ذرت یا گراس ، لگوم خشک و دانه های جو تخمیر شده مسبب بیشترین
مشکلات هستند. گاوها طعم یا مزه را در مدت 30 دقیقه خوردن یا است نشاق
کردن سیلاژ منتقل می کنند که این حالت بعد از یکساعت به حداکثر می رسد.
گراس خشک ، کنسانتره های دانه ای ، ملاس ها و اوره موجب طعمهای نامطلوب
نمی شوند.